Gübresiz Kadın Yetiştirmek 01: Başlangıçlar ve Döngüler Üzerine

Geç kalmış bir merhaba bu. Artık gereğinden uzun diyebileceğim bir süredir aklımda aslında, şimdi ilk adımını attığım seriyi başlatmak. Ancak şimdi kendimde kelimeleri bir araya getirecek gücü bulabildim sanırım. Bir şeyler yazmam gerekiyordu artık, kafamın içinde kurduğum akışkan cümlelerin bir şekilde katılaşması gerekiyordu. Böyle ifade edince biraz garip gelebilir belki ama, yine de, yazmazsam eğer kendimi biraz daha kaybedeceğimden korkuyorum.

Biliyorum, görsel ve sessel içeriklerin yazılı olanların koşar adımlarla önüne geçtiği bir dönemdeyiz ama, benim yine de yazmam gerekiyor. Her ne kadar ses temelli içerikler üretmek de 2011'den beri içimde bir ukde olsa da (burada bu kadar net bir yıl belirtmem normal mi? pek emin değilim) yapacağımı sanmıyorum. Şuan buraya yazdıklarımı ve yazacaklarımı sesli bir şekilde kaydediyor olsam, sonrasında kendi tereddütlü, yer yer detone, telaffuzu zaman zaman irrite edici anlatımımdan rahatsız olacağıma o kadar eminim ki. Ama ben ürettiğim şeye geriye dönüp bakabilmek istiyorum. Bir yandan, seçtiğim yöntemin okuyucu için de daha verimli olacağına inanıyorum. Herkesin kendinden emin, dış dünyayla hiç karşılaşmamış ve belki de bu yüzden mükemmel olan iç sesiyle, yazdığım kelimelerin taşımaya niyetlendiği duygu ve vurguların tümünü kendi içinde yaşatarak okuması fikri beni rahatlatıyor. Sanki, bir şeyler yazarken göstermem gereken çabanın bir kısmını okuyucu (yani sen) üstleniyor ve bu yazıyı çekilebilir kılmak için beraber çabalıyormuşuz gibi hissediyorum (emeklerin için teşekkür eder ve girdiğin zahmet için gerçekten üzgünüm)

Fazlasıyla açıklayıcı bu girişimden sonra, altını çizmek isterim ki, ihtiyacım var. yazmaya. Kafamın içindeki düşünceleri aktarmaya, bir şekilde bazı şeyleri düşünce sistemimden dışarı atmaya neredeyse elle tutulur bir arzu var içimde. İtiraf edeyim, ben bu blogu Kasım 2022'de açmama rağmen hiçbir şey yazamadım. Çok kez niyet etmeme, yazacaklarımı kafamın içinde kendime “okumama” rağmen olmadı. Önce siteyi düzenlemem gerektiğine, her şeyiyle hazır etmemin iyi olacağına inandırdım kendimi ama bunu da yapmadım. Her şey de birbirine karışarak yok oldu sonra zihnimin içerisinde zaten.

Şimdi yine, gece yastığa başımı koyduğumda iç sesim sanki bir kağıda yazıyormuşçasına konuşmaya başladı. Bir gece rüyasına dalma öncesi her düşüncenin, kafada kurulan her cümlenin zekice, iyi kurgulanmış ve komik hissettirdiği o anlar işte. Şu anı daha önce defalarca yaşadıklarından farklı kılan şey ne bilmiyorum ama, yitip giden geçmiş düşüncelerin aksine bu sefer kaçırmak istemedim zihnimde akıp gidenleri. Yazıyorum işte şimdi, uzun süredir istediğim gibi.

Yazdığım bu şey ise, yazmaya devam edeceğimi umduğum yeni serimin giriş yazısı. Gübresiz Kadın Yetiştirmek. Küçükken fazlasıyla idealize edilen “büyümek”, “yetişkin olmak”, “ayaklarının üzerinde durmak”, "kendin olmak" gibi kavramların benim hayatımda nasıl kendini gösterdiğini, aslında itiraf etmem gerekirse gösterip göstermediğini irdeleyeceğim bir seri. Bunu kendim için yapıyorum, biraz olsun kafamdaki düşünceleri aralayabilmek için. Biraz da şimdiki beni saklayabilmek için tabi, araya zaman girse de düşüncelerimin sirkeli su içerisinde kavanozlara yerleştirilmiş bir şekilde bu karanlık dijital arşivde yıllanması fikri çekici geliyor itiraf etmem gerekirse. Hele bir de kilerim “besuko.com" olacaksa.

Ne diyelim, bazen zorlanırım ben ilk adımları atmakta bu hayatta, ama en sevdiğim şeylerden biri de tekrarlamaktır aslında. Döngüler tarafından büyülenen ben için, kendi döngümü yaratma vakti. Eğer başarılı bir anlatıcı olabilirsem, bir sonraki yazımda görüşürüz belki.